اختلال شخصیتی اسکیزوئید

اختلال شخصیتی  اسکیزوئید  به اختصار SPD یا  SZPD نوعی اختلال  شخصیتی  است  که با عدم علاقه به برقراری روابط اجتماعی،  گرایش به یک زندگی انفرادی ، پنهان کاری و راز پوشی ، سردی عاطفی ، جداشدگی  و بی تفاوتی مشخص  می شود .

 

افراد مبتلا ممکن است نتوانند دلبستگی هایی صمیمانه  با دیگران داشته باشند و در عین حال دارای یک دنیای فانتزی با محتوی و جزئیات  کامل اما منحصرا درونی هستند .

استفاده بالا از قدرت تخیل و عقاید اخلاقی یا سیاسی نامتعارف   و علائم  به طور معمول  در اواخر کودکی یا نوجوانی شروع می شود  ، 

علت اصلی اختلال شخصیت  اسکیزوئید  نامشخص است اما برخی شواهد از ارتباط و عامل خطر ژنتیکی مشترک بین  SPD یا آسیب های درمان نشده روحی و سایر اختلالات  شخصیت مانند اسکیزوفرنی  در نظر گرفته می  شود  این اختلال با مشاهده  بالینی  تشخیص  داده می شود .

 

مطالعات  به طور کلی شیوع کمتر از ۱٪ را گزارش کرده اند و همچنین  این اختلال در مردان شایع تر از زنان است .اختلال شخصیت اسکیزوئید با پیامدهای منفی،  از جمله خدشه دار  شدن  کیفیت زندگی به میزانی قابل توجه ، کاهش عملکرد و کارکرد کلی فرد مرتبط است .

 

ایده خودکشی ممکن است یک موضوع  ذهنی رایج برای افراد اسکیزوئید  باشد گرچه واقعا  اقدام به آن نمی کنند . افراد مبتلا به این اختلال بیشتر جذب مشاغل  انفرادی می شوند که مستلزم حده اقل تماس با دیگران است .

این افراد هیچ حساسیتی نسبت به هنجارهای اجتماعی  و کنوانسیون‌های  اجتماعی ندارد ، افراد مبتلا به این اختلال شخصیت  افرادی سرد و نجوشی  به نظر می رسند که خویشتن دار و گوشه ک

گیر هستند و هیچ توجهی به اتفاقات روزمره و علایق سایر افراد نشان نمی دهند .

 

این افراد ظاهری آرام ، منزوی و غیرمعاشرتی  دارند و به هیچ وجه نیاز یا اشتیاقی به داشتن پیوندهای عاطفی با دیگران نشان نمی دهند .

 

این افراد گاه اندیشه هایی به راستی خلاق و ابتکاری  به ذهنشان خطور می کند که می توانند آن را بپرورانند و در اختیار دیگران قراردهند بسیاری بر این گمانند  که این افراد از هوش بالایی برخوردارند و قوه ی تخیل بالایی دارند که دلیل آن دوری از اجتماعات و سیر کردن در عالم تخیلات است .

 

افراد مبتلا به اسکیزوئید  در فکر کردن و رفتار کردن نسبت به سایر افراد جامعه دارای روش ها و الگوهای متفاوتی هستند ، برخلاف  افراد مبتلا به اضطراب و یا اختلالات افسردگی که می دانند مشکل دارند اما قادر به کنترل آن نیستند ، این افراد اغلب شکل متفاوت  تفکر و رفتار خودآگاهی ندارند .

 

برخی از ریسک فاکتورها خطر ابتلا به شخصیت  اسکیزوئید  را افزایش  می دهند برخی از این عوامل عبارتند  از :  داشتن والدین یا وابستگان دیگری که مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید  یا اختلال شخصیت اسکیزوفرنی  و اسکیزوتیپال می باشند  و  یا داشتن والدینی که نسبت به نیازهای فرد   سرد ، غافل و بی تفاوت  هستند .

 

این افراد از بُعد بی ثباتی  احساسی و عدم پذیرندگی در سطح بالا و از نظر برون‌گرایی سازگاری و تعهد پذیری در سطح پایینی قرار دارند و به طور معمول دنباله رو هستند و از اینکه در پُستی یا مقامی و یا ریاستی قرار گیرند احساس شرم و خجالت می کنند و به ندرت اقداماتی را به نمایش می‌گذارند که باعث ارتقا  و یا بهتر ارائه  شدنشان نسبت به دیگران باشند .

 

برخی متخصصان سلامت بر این باورند دوران کودکی سرد و بی روح که کودک در آن هیچ گونه علاقه و محبت دریافت نمی کند در ایجاد این اختلال نقش دارند .

 

درمان بیماران دچار اختلال شخصیت اسکیزوئید شبیه به درمان بیماران مبتلا به پارانوئید  است  ، درمان با مقادیر کمی داروی ضد روان پریشی ، ضدافسردگی  و محرک روانی در برخی از بیماران موثر است .

مراجعه به درمانگر و پیگیری درمان اختلال شخصیت  اسکیزوئید به عنوان یکی از چالش برانگیزترین  انواع درمان های اختلال شخصیت  معرفی می شود زیرا که روند ارتباط گیری فرد مبتلا به اسکیزوئید  با روان درمانگر به سختی اتفاق  می افتد و نسبت به درمان مقاومت زیادی نشان می دهند .

 

 

 

 

 

منابع: 

 

www.wikipedia.org

 

Schizoid_personality_ disorder

 

Healthline.com