روزنامه تلگراف در سرمقاله‌ای می‌نویسد: «این اظهارت "استیان ینسن"، رئیس دفتر ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو در اوکراین مایه نگرانی و خشم شده و اوکراینی‌ها حق هم دارند. ینسن بعدا بابت روش بیان دیدگاه‌هایش عذرخواهی کرد اما گفته‌هایش را حذف نکرد. تاکید بعدی استولتنبرگ بر این مساله که مذاکرات صلح بر اساس شرایط کی‌یف برگزار می‌شود هم باعث نمی‌شود تا این ظن از میان برود که ببینیم غرب واقعا چگونه این جنگ را می‌بیند و ینسن چه چیزی را افشا کرده است.
ارزیابی اخیر اطلاعاتی آمریکا مشخص کرد که ضد حمله اوکراین علیه روسیه دستاوردها و اهدافی در زمینه قطع دسترسی ارتباط زمینی مسکو با کریمه را محقق نمی‌کند. این نتیجه گیری تاریک از سوی برخی نشان می‌دهد که با وجود حملات هم از سوی روسیه و هم از سوی اوکراین، هیچکدام به آن اهداف مهم استراتژیک دست پیدا نخواهند کرد.
پاسخ به این بن بست مشخص، اعمال فشار به اوکراین برای دست شستن از اراضی الحاقی به روسیه نیست بلکه تغییر در حقایق موجود است. این مساله هم فقط با تلاش‌های دو چندان در کمک به کی‌یف با منابع جنگی کافی به منظور عقب نشاندن روسیه محقق می‌شود که اگر امسال نشود سال آتی صورت می‌گیرد.
دو سال پس از عقب‌نشینی مفتضحانه از افغانستان، به نظر می‌رسد غرب بار دیگر قرار است در آستانه یک شکست شرم‌آور قرار گیرد. یک توافق صلح با چنین شرایطی به منزله پیروزی برای روسیه و شکست اوکراین است. چطور می‌شود که تسلیم اراضی مساله‌ای نباشد؟
در عوض ما باید به کی‌یف حمایتی بدهیم که تاکنون از ارائه آن عاجز بوده‌ایم. جدیدترین گزارش‌ها از واشنگتن به ما مطالب جدیدی ارائه نمی‌دهد. آنها فقط ارزیابی‌های یکسان در فوریه ۲۰۲۳ را تایید می‌کنند که پیش بینی می‌کرد کمبودها در ارسال تجهیزات و تقویت نیرو به شکست ضد حمله اوکراین منجر می‌شود.
به عبارت دیگر، آنچه امروز شاهدش هستیم شکست غرب در پایبندی به اصولش است. واشنگتن و برلین بجای اتخاذ اقدامی قاطع در اوایل سال جاری میلادی برای تضمین تجهیز مناسب، به اوکراین تاکید کردند تا بر اساس دکترین تاکتیکی ناتو مبارزه کند و در عین حال، اوکراین را از ابزار انجام آن محروم کردند. غرب به ارسال قطره چکانی جنگ افزار نظامی، دعوا بر سر ارسال تانک‌ها، جنگنده‌های اف-۱۶، سیستم‌های موشکی تاکتیکی ATACMS و گلوله‌های خوشه‌ای که برای موفقیت کی‌یف حیاتی هستند، مبادرت ورزیده است.
پس از چندین ماه عذاب آور، آمریکا در نهایت مهمات خوشه‌ای را برای اوکراین تامین کرد و در روزهای اخیر با بی میلی ارسال اف-۱۶ از دانمارک و هلند را به کی‌یف تایید کرده است. اگر جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا درست زمانیکه ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین که اولین بار برای این جنگنده‌ها درخواست داد، همان تفکر "اقدام در همان روز" وینستون چرچیل را پی می‌گرفت، الان اوکراینی‌ها می‌توانستند نیروهای روسی را در اوکراین هدف قرار دهند. اما اکنون تا سال آتی میلادی نیروهای اوکراینی نمی‌توانند در آسمان کاری از پیش ببرند.
حتی الان هم، اولاف شولتس، صدراعظم آلمان خواستار مذاکرات صلح بیشتر است درحالیکه همچنان درباره تامین کردن یا نکردن فوری موشک‌های کروز "تاوروس" مورد نیاز اوکراین تعلل می‌کند. ایده مذاکرات صلح در این شرایط اگر خطرناک نباشد حتما مسخره و مضحک خواهد بود.
هرگونه تلاشی که تاکنون انجام شده بجز یکسری گفت‌وگوهای بی معنا، چیز دیگری نبوده است. مساله شکست در صحنه نبرد به کنار، بجز چین هیچ کشور دیگری نمی‌تواند به ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه فشار وارد کند تا احتمالا ارتش خود را از اراضی تحت کنترل خارج کند. همچنین با وجود حضور شی جینپینگ، رئیس جمهوری چین در نشست صلح اوکراین در جده، عربستان، او به دنبال مجبور کردن پوتین نیست چون آن را باعث قوی‌تر شدن غرب می‌بیند.
در این میان، طرح جایگزین برای اوکراین به منظور پیوستن به ناتو پس از واگذاشتن مناطق بزرگی از قلمروی خود، مضحک و خنده دار است. بجز اینها، پوتین با گسترش ناتو هم موافق نیست.
اما حتی اگر چنین هم شود و اوکراین خود را تسلیم روسیه کند پیوستن به ائتلافی که خودش را کنار می‌کشد، دیگر ارزشی ندارد. این به معنای واقعی شکست ناتو در تضمین برتری متحدش در مهمترین درگیری نظامی در اروپا از زمان تشکیل آن خواهد بود.»
نظرتان را درباره این مطلب بنویسید !
ارسال دیدگاه