بامداد زاگرس آنلاین- سولماز مختار بند :میلاد هارونی، متولد ۱۳۶۱ و فارغ‌التحصیل رشته گرافیک. فعالیت جدی خود را در حوزه تئاتر از سال ۱۳۷۳ و با علاقه فراوان آغاز کرد. شروع کارش با حوزه هنری بود و سپس در قالب همکاری با انجمن هنرهای نمایشی ادامه یافت. تاکنون در بیش از ۴۰ اثر نمایشی به‌عنوان بازیگر حضور داشته‌است .
نمایش «رویای رومئو در نیمه‌شبِ ناآرام ژولیت»، دوازدهمین تجربه کارگردانی اوست
. پیش از این نمایش، اثر «سایلنت هملت سایلنت» را کارگردانی کرده که افتخار برگزیده شدن این اثر در جشنواره فجر،که همراه با دریافت تندیس و نامزدی در بخش‌های مختلف جشنواره بوده را در کارنامه خود به ثبت رسانده است.
تا پیش از «سایلنت هملت سایلنت»، فعالیت تخصصی اش عمدتاً در حوزه کودک و نوجوان بود، اما در مقطعی به این نتیجه رسید که وارد عرصه آثار بزرگسال شود دو سال پس از آن تجربه، اکنون با نمایش «رویای رومئو در نیمه‌شبِ ناآرام ژولیت» به عرصه نمایش بازگشته است ،گفتگوی ما را با میلاد هارونی بخوانید ؛
ایده اصلی این نمایش از کجا شکل گرفت ؟
ایده اصلی این نمایش در زمان کار روی «هملت» شکل گرفت. این اثر از همان دوران در پس‌زمینه ذهن من وجود داشت و طرح‌ها و طراحی‌های اولیه آن در ذهنم شکل گرفته بود. قصد داشتم این نمایش نیز همچون «هملت»، اقتباسی و کاملاً مدرن باشد؛ با این تفاوت که شیوه اجرایی آن کاملاً متفاوت است و در گونه‌ای دیگر ارائه می‌شود.
ممکن است برخی متریال‌ها در نگاه نخست مشابه به نظر برسند، اما این شباهت تنها در ظاهر است و بین طراحی‌های دو اثر «هملت» و «رومئو» تفاوت‌های بسیاری وجود دارد.
ایده نمایش پس از گفت‌وگوی من با خانم فاطمه نژادنیلی، نویسنده و بازیگر نقش ژولیت، شکل کامل‌تری یافت و نتیجه این تبادل نظرها، اثری شد با عنوان «رویای رومئو در نیمه‌شبِ ناآرام ژولیت».
بزرگترین چالش این نمایش برای شما چه بود؟
بزرگترین چالش این اثر، نبود سالن تمرین بود. متأسفانه ما در اهواز از گذشته تا امروز با کمبود جدی فضای تمرینی مناسب مواجه هستیم و این موضوع روند آماده‌سازی نمایش را دشوار کرده است.
شرکت در جشنواره استانی چه اهمیتی برای شما دارد؟
دیدگاه‌ها درباره جشنواره متفاوت است، اما برای من اجرای عمومی یک نمایش از ضرورت‌هاست و اهمیت بسیاری دارد. در جشنواره، شما اثری را برای سه داور آماده می‌کنید، اما در اجرای عمومی با بازخورد مستقیم مخاطبان روبه‌رو می‌شوید که ارزش بسیار بالایی دارد.
با این حال، اجرای عمومی این نمایش قطعاً در برنامه ما قرار دارد. شخصاً فضای رقابتی جشنواره را دوست دارم؛ رقابتی سالم در کنار رفاقت، که هم انگیزه‌بخش است و هم تجربه‌ای ارزشمند برای گروه‌های نمایشی.
نظرتان را درباره این مطلب بنویسید !
ارسال دیدگاه