گریز از میان‌مایگی
در سروده‌های جامعه‌گرایانه‌اش، در عین این که به ارزش‌های سیاسی و اجتماعی‌اش وفادار ماند، آرام‌آرام بُعدِ جمال‌شناسیک را بر سویه‌های دیگر شعر ترجیح داد. انسان همواره موضوع و محور شعر او باقی ماند؛ اما چند و چون دردها و حرف‌های این انسان در کارنامه شعر قیصر یک‌رنگ نیست.