کُهن دیار ایذه و حافظ شیرازی؛ رِندِ قَلندر
هر متن ادبی منبعث از ذهن خالق آن، محاط در زمان و جغرافیای خاصی بوده و حافظ علیرغم اینکه در ساحت عینی و آفاقی، به گمانی! در دریا تا حدود جزیره ی هرمز و در خشکی از اصفهان و یزد فراتر نرفت، اما در ساحت ذهن و خیال، جغرافیای بسیطی از سرزمین ها و شهرها را در اشعارش در نوردید