بامداد زاگرس آنلاین - محسن بابادی :اصولا در ورزش فوتبال از کودکان گرفته تا جوانان و حتی افراد مسن، همگی تمایل دارند در یک سانس، جلسه تمرینی یا مسابقه بازی کنند و مهم ترین انگیزه و دلخوشی حضور در یک تیم از هر سطحی، بازی کردن و بودن در فعالیت گروهی و مسابقه به عنوان هدف نهایی آن فعالیت است. اما چه می شود کرد! در سطوح مختلف از جمله رده های بزرگسالان و حتی پیشکسوتان، تعداد نفراتی که در یک بازی یا مسابقه می توانند حضور پیدا کنند، ثابت بوده و قایدتا نفراتی بایست برای آن بازی یا حتی مدتی طولانی تر ذخیره بوده و چه بسا مدت ها اصلا مورد استفاده قرار نگیرند.
اما روی نیمکت چه باید کرد؟ بایست عصبی شد؟ پرخاش کرد و با همه از جمله کادر فنی مشاجره یا جروبحث نمود و در سطوح حرفه ای از طریق رسانه ها و فضای مجازی شاکی و مشکل ساز شد؟
مدیریت نیمکت نشینی موضوع بسیار حساسی است. خواه آن بازیکن به لحاظ فنی، اخلاقی، اعتقاد و سلیقه مربی و تنبیه یا حتی هر موضوع دیگری کنار گود مانده باشد، بایست از کوره در نرفته، پرانگیزه تلاش خود را ادامه داده و از تمرین و ورزش منهای مسابقه لذت ببرد. چرا که انجام هر کار دیگری جز این، نتایج مثبتی در پی نخواهد داشت و جز ایجاد ناراحتی برای خود و دوستان نزدیک، عایدی دیگری ندارد. چه بسا قصد از این اقدام کادر فنی، سنجش توان و شخصیت بازیکن در مقابله و مواجه با چنین شرایطی یا حتی اذیت کردن وی به دلایل خاص خود باشد.
پس صبر، حوصله، حفظ خونسردی، آرامش و تمرکز سنگ خارا را هم نرم کرده و بی توجهی و کم اهمیتی به این شرایط، بزرگترین رفتار های خصمانه و کینه توزانه را نیز خنثی خواهد نمود. کافی است آن بازیکن هرچند درونش آشوب است، خود را بی خیال و بی تفاوت نشان داده و با تلاش و ممارست سعی در بهبود عملکرد و نشان دادن توانایی هایش در تمرین داشته باشد تا مربی یا اشخاصی که به هر دلیلی زمینه ساز ذخیره شدن وی شده اند، به سراغش آمده و با عزت و افتخار به ترکیب برگردد.
در صورتی که دلایل تعدد بازیکنان یا پایین بودن کیفیت های فنی وی باشد، باز هم راه چاره تلاش مضاعف، جنگیدن برای اثبات خود و بهتر شدن لحظه به لحظه است. اگر بازیکنی از نظر فنی و اخلاقی خوب و کامل باشد، بداخلاق ترین و بی سلیقه ترین مربیان نیز نمی توانند از حضور و استفاده وی چشم بپوشند.
پس از بازیکنانی که این نوشتار را می خوانند، انتظار می رود موارد یاد شده را رعایت کرده تا بتوانند به حق خود برسند. دیر و زود دارد، اما سوخت و سوز ندارد. نهایتا اگر هم نشد، اشکالی ندارد و سعی کنند سعه صدر داشته و با بودن در شرایط تمرین، از فواید جسمی و روحی آن فعالیت ورزشی به جز بازی و مسابقه لذت ببرند. چرا که هر کاری غیر از این، جز بر هم خوردن آرامش، دلسردی و ناراحتی سودی نخواهد داشت.
نظرتان را درباره این مطلب بنویسید !
ارسال دیدگاه