به گزارش بامداد زاگرس آنلاین:سید علی صالحی در شعر تازه ای به نام سیاره همه صبوری ها ، این اثر رابه علاقمندانش تقدیم کرده است
سیارهٔ همهٔ صبوری‌ها
دخترِ خوب
اما خسته‌ای که تویی،
تنها باش
زیرا زمین هم زن است
زمین هم خسته
زمین هم تنها.
تو قانع و بزرگی دختر!
تو را
برای خُردهٔ نانی نیافریده‌اند
تو را برای جرعهٔ آبی
تو را برای پارهٔ پیراهنی…
تو را از بویِ باران وُ
آوردهٔ آسمان آفریده‌اند
تو را از تکلم آرامِ جبرئیل
تو را از تلاوتِ واژه به وقتِ دعا.
شادا تو
تشبیهِ بی‌نیازِ تشنه به آب!
باری
کرانهٔ هر بی‌کجا
که کلمات مرا
از دهانِ دریا شنیدی
همانجا
یک لحظه صبر کن،
من خودم را مُرده حتی
به اعجازِ آغوشِ تو
خواهم رساند.
نظرتان را درباره این مطلب بنویسید !
ارسال دیدگاه