او ادامه داد: استعدادیابی ورزشی در مدارس در کشورهایی که سیستم‌های ورزشی قوی و برنامه‌هایی برای توسعه نخبه‌ها دارند، حائز اهمیت است. برای مثال در ایرلند، انگلستان، دانمارک، چین و آمریکا که استعدادها در مدارس شناخته می‌شوند، توسط یک سیستم ورزشی قوی نیز توسعه مهارت‌های فردی صورت می‌گیرد.
این کارشناس ورزش عنوان کرد: در ایران با توجه به کمبود برنامه‌های کلان و مستمر ورزشی و کمبود زیر ساخت‌های مناسب و ...، خیلی از این استعدادها کشف نمی‌شوند اما کودکان ما شانس مجددی در تابستان‌ها دارند که با برنامه‌ریزی خانواده‌ها و رفتن به سمت باشگاه‌های ورزشی و اماکن ورزشی، خود را مورد محک و سنجش قراردهند.
او بیان کرد: البته در این سال‌ها باتوجه به هشدارهای جدی نهادهای سلامت محور، رسانه‌های اجتماعی مختلف و بخش ورزش در خصوص عوارض ناشی از کم تحرکی، افسردگی و استفاده از فضای مجازی و نیز استفاده طولانی مدت از گوشی‌های همراه، دستگاه‌های سرگرمی خانگی و گیم نت‌ها، بازهم تنوع و جلب توجه کودکان به سمت این بازی‌ها سوق داده شده است، چنانکه غول‌های بزرگ لوازم خانگی رو به سمت ساخت دستگاه‌های فوق پیشرفته سرگرمی مجازی آورده‌اند
قنبری بیان کرد: این موضوع نه تنها کودک و نوجوان را به عوارض ناشی از کم تحرکی و غیر اجتماعی شدن در فضای حقیقی می‌برد، بلکه فرصت حضور در میادین ورزشی و تلاش برای به دست آوردن افتخارات ورزشی را از آن‌ها می‌گیرد. بنابراین باید خانواده‌ها، رسانه‌های جمعی و مدیران بخش‌های ورزشی با برنامه‌ریزی صحیح، هدفمند و مستمر برای سنجش بدنی کودک، او را در مرحله استعدادیابی تا رسیدن به شکوفایی همراهی کنند که در این بین نیز آگاهی خانواده‌ها نقش موثری در این زمینه ایفا می‌کند
نظرتان را درباره این مطلب بنویسید !
ارسال دیدگاه