به گزارش بامداد زاگرس آنلاین : امین عیدی پور دکترای مدیریت آب در یادداشتی که در اختیار بامئ=داد زاگرس قرار داداه نوشته است:صنعت نیشکر با مصرف متوسط سالانه ای که بیش از ۴ میلیارد متر مکعب برآورد میشود، به تنهایی بخش عظیمی از منابع آب حوضه کارون بزرگ را به خود اختصاص میدهد. از طرفی پیک مصرف آب این صنعت در فصل تابستان رخ میدهد؛ یعنی زمانی که رودخانه کارون به دلیل فقدان بارندگی در دوره زمانی تخلیه سدها قرار دارد. این برداشت گسترده و نامتناسب با توان اکولوژیک رودخانه، منجر به کاهش شدید دبی جریان آب در پاییندست، خصوصاً در مقطع شهرهای آبادان و خرمشهر، شده است.
افزایش شوری آب و مرگ نخلستانها
کاهش جریان آب شیرین کارون باعث پیشروی زبانه آب شور خلیج فارس به سمت بالادست بهمنشیر و اروندرود شده است. این پدیده که به افزایش شدید شوری آب منجر میشود، عامل اصلی خشک شدن و مرگ تدریجی نخلستانهای تاریخی آبادان و خرمشهر است. این نخلستانها نه تنها بخشی از میراث کشاورزی منطقه، بلکه ستون اقتصاد محلی برای هزاران خانوار بودهاند.
آلودگی هوا و تهدید سلامت عمومی
شیوه برداشت نیشکر که عمدتاً متکی بر سوزاندن مزارع پیش از درو در فصل پاییز است، حجم عظیمی از ذرات معلق و آلایندههای دیگر را وارد هوای شهرهای اطراف، از جمله اهواز، میکند. این پدیده هر ساله موجب تشدید بیماریهای تنفسی، کاهش کیفیت زندگی و تحمیل هزینههای سنگین بر نظام بهداشت و درمان منطقه میشود.
پارادوکس توسعه: اشتغال در برابر محیط زیست
نمیتوان انکار کرد که شرکتهای نیشکر و صنایع جانبی آن (مانند تولید شکر، کاغذ و الکل) نقش مهمی در اشتغالزایی در منطقه ایفا کردهاند. این صنعت یک وابستگی اقتصادی و اجتماعی عمیق ایجاد کرده است. حذف کامل این صنعت نه تنها امکانپذیر نیست، بلکه میتواند بحران اجتماعی و بیکاری به دنبال داشته باشد.
در مجموع، صنعت نیشکر نمونه بارزی از یک پروژه توسعهای است که بدون ارزیابی دقیق پیامدهای زیستمحیطی بلندمدت اجرا شده است. ادامه فعالیت این صنعت با الگوی فعلی، به معنای تشدید بحران آب، نابودی باقیمانده اکوسیستمها و به خطر انداختن امنیت زیستی و آبی خوزستان خواهد بود. زمان آن فرا رسیده است که با یک بازنگری شجاعانه و علمی، مسیر توسعه این صنعت را به سمت پایداری و تابآوری هدایت کنیم.
نظرتان را درباره این مطلب بنویسید !
ارسال دیدگاه