پویا دادمرز درخصوص کسب مدال طلا در رقابت‌های امیدهای جهان، اظهارکرد: باتوجه به اینکه سال گذشته در مسابقات امیدهای جهان به مدال نقره رسیدم و امسال هم در مسابقات بزرگسالان جهان که آمادگی کافی را نداشتم ناکام بودم، تمام هم و غم من این بود که در مسابقات امسال امیدهای جهان به مدال طلا برسم. من از شکست سال گذشته درس گرفتم و امسال با کشتی‌های حساب شده طبق برنامه‌ریزی مربیانم و در راس کار آقای رنگرز، توانستم به مدال طلا دست پیدا کنم. علت خوشحالی زیادم این بود که توانستم نقره سال گذشته امیدهای جهان را به طلا تبدیل کنم و پیشرفت داشته باشم.
وی با بیان اینکه امسال آخرین سال حضورم در رده سنی امید بود، گفت: من پیرمرد تیم بودم (با خنده) و خوشبختانه توانستم با یک خاطره شیرین و خوب این رده را ترک کنم. من در رده‌های سنی نوجوانان، جوانان و امید نیز شش مدال جهانی دارم و در هر رده موفق به کسب مدال طلا شده‌ام و الان وقت آن است که انشاءالله بتوانم به مدال رده سنی بزرگسالان برسم و کلکسیون افتخاراتم را زیباتر کنم.
این کشتی‌گیر شهر ایذه با اشاره به ناکامی‌اش در مسابقات بزرگسالان جهان ادامه داد: بعد از شکستی که در دور سوم این رقابت‌ها داشتم خیلی حسرت خوردم و حریفم که مقابل من برنده شده بود بسیار خوشحال بود و بعد از مبارزه‌مان یک ساعت پیش من آمد و از کشتی من تعریف کردو خودش هم باورش نمی‌شد که در این مبارزه برنده شده است. انشاءالله از این مبارزه درس می‌گیرم و در جهانی سال آینده جبران می‌کنم و این قول را می‌دهم که با آمادگی بیشتری در این رقابت‌ها شرکت کنم.
وی با تمجید از محمد بنا سرمربی سابق تیم ملی کشتی فرنگی گفت: محمد بنا یک انسان بزرگ است و نمی‌دانم چه لغتی را در خصوص او بکار ببرم که بتوان بزرگی‌اش را بیان کرد. بعد از استعفای آقا بنا، آقای رنگرز هدایت تیم ملی را به عهده گرفت که او هم مربی بسیار خوبی است و با توجه به اینکه خودش نیز در سبک وزن کشتی گرفته است خیلی می‌تواند به من کمک کند تا انشاءالله در این مسیر سخت موفق عمل کنم و به هدفم برسم.
این ملی‌پ‍وش درباره واکنش‌ها پس از کسب مدال طلا در مسابقات امیدهای جهان نیز عنوان کرد: همه در جریان شرایط اخیر کشور قرار داریم اما متاسفانه مردم همه موارد را به هم ربط می‌دهند. شاید ما در مواردی از مسوولان گله‌مند باشیم اما مشکلی با پرچم ایران نداریم. هر ایرانی هر جای دنیا باشد وقتی پرچم کشورش به اهتزاز درمی‌آید ناخودآگاه لبخند می‌زند و احساس غرور می‌کند. من هم وقتی در اسپانیا به مدال طلا رسیدم به سه دلیل خوشحال شدم و لبخند زدم و پرچم ایران را به دست گرفتم و با آن دور افتخار زدم؛ یکی به خاطر ملت ایران، دوم به خاطر اینکه توانسته بودم باعث اهتزاز پرچم کشورم شوم و سوم هم به خاطر خوشحالی مادرم بود. مادرم بعد از ناکامی‌ام در بزرگسالان جهان بسیار ناراحت بود که از شدت ناراحتی‌اش قول دادم در امیدهای جهان جبران کنم. اما بعد از خوشحالی‌ام با پرچم ایران خیلی‌ها به من گله‌مند شدند اما تاکید می‌کنم من یک سربازم و اگر باز هم به مدال طلا برسم با پرچم ایران دور افتخار می‌زنم. به هر حال وقتی به عنوان نماینده ایران به مسابقات اعزام می‌شوم و باعث اهتزاز پرچم کشورم می‌شوم حس غرور در من ایجاد می‌شود و خواهشم از مردم عزیز ایران این است که همه موارد را به هم ربط ندهند. من نماینده تک تک همین مردم هستم.
وی همچنین در ادامه با تاکید بر اینکه به المپیک پاریس فکر نمی‌کنم، گفت: من در حال حاضر در وزن ۵۵ کیلوگرم کشتی می‌گیرم که به گفته مربیانم بهترین فیزیک را برای این وزن دارم. تصمیم دارم در همین وزن بمانم اما برای المپیک ۲۰۲۸ یا وزن ۵۵ کیلوگرم المپیکی می‌شود یا اینکه من به وزن ۶۰ کیلوگرم می‌روم.
دادمرز در خصوص کشتی فرنگی خوزستان نیز عنوان کرد: خوزستان در رده‌های سنی نوجوانان، جوانان و امیدها قهرمانان زیادی در آسیا و جهان دارد اما وقتی کشتی‌گیران‌مان وارد رده سنی بزرگسالان می‌شوند در مدال‌آوری با مشکل مواجه می‌شویم. در حال حاضر فقط سعید عبدولی، حبیب‌الله اخلاقی و میرزازاده در رده سنی بزرگسالان موفق بوده‌اند و به نظر من دلیلی وجود دارد که کشتی‌گیران‌مان به رده سنی بزرگسالان که می‌رسند نمی‌توانند آن چنان در مسابقات المپیک و جهانی موفق ظاهر شوند؛ به نظر من دلیل اصلی اشتغال ورزشکاران است. من ۲۳ سال دارم اما هنوز پس از گذشت ۱۵ ماه، پاداش مدال‌آوری در مسابقات جهانی امیدها و بزرگسالان آسیا را نگرفته‌ام و سال گذشته هم قرار بود در لیگ یک کشتی بگیرم اما چون بیمار شدم نتوانستم در لیگ شرکت کنم و دیگر درآمدی نداشتم.
وی ادامه داد: ممکن است کشتی‌گیری بعد از موفقیت در رده‌های سنی پایه وقتی به رده سنی بزرگسالان می‌رسد، با توجه به اینکه فرزند بزرگ خانواده است و باید بتواند هزینه‌ها را هم به نوعی تامین کند اما شغلی ندارد مجبور شود کشتی را کنار بگذارد و همین دلیل اصلی نداشتن ورزشکار موفق در رده سنی بزرگسالان از استان خوزستان است. اما طبق آنچه شنیده‌ام در استان‌های دیگر در خصوص استخدام ورزشکاران‌شان همکاری بهتری صورت می‌گیرد و حتی کشتی‌گیری را سراغ دارم که پس از فراهم شدن شرایط اشتغالش در رده سنی بزرگسالان، توانست هم به مدال جهانی و هم مدال المپیک برسد. اما خوزستانی‌ها علی‌رغم ظرفیت‌های بسیاری که در استان وجود دارد با دغدغه شغل مواجه هستند. بخشنامه‌ها و مصوبات زیادی برای استخدام مدال‌آوران و قهرمانان وجود دارد اما در استان خوزستان در این زمینه پیگیری لازم صورت نمی‌گیرد.
نظرتان را درباره این مطلب بنویسید !
ارسال دیدگاه