بامداد زاگرس آنلاین -اشکان مرادی: صنایع دستی به عنوان نمادی از هویت ملی، آداب و رسوم، سنت ها و سبک زندگی، بیانگر فرهنگ و تمدن هر ملت است و در نیم قرن گذشته از شکل یک هنر صرف عبور کرده و از آن به عنوان یکی از عوامل مهم در تولید ناخالص ملی و ایجاد فرصت های شغلی و بسترساز فعالیت های فرهنگی و اجتماعی در کشورها مطرح و آن را عامل بسیار مهمی در توسعه اقتصادی جامعه و خصوصا جوامع روستایی می دانند و پس از کشاورزی به عنوان دومین منبع درآمد جمعیت بزرگ روستاییان به حساب می آید.
صنایع دستی ایران با تاریخچه‌ای طولانی، تنوع بی‌نظیر و با ارزش فرهنگی و هنری خود که ملهم از ارزش های متعالی ریشه دار در تاریخ، فرهنگ و تمدن کهن این سرزمین است، دارای جایگاهی ممتاز در هنر و صنایع‌دستی جهان به شمار می آید که می تواند نقش بسزایی را در حوزه ی اقتصاد فرهنگ، توسعه و جذب صنعت گردشگری، ایفا کند.
با توجه به تعریف صنایع دستی که علاوه بر رفع نیازهای اقتصادی، بخشی از باورها، آداب، رسوم و فرهنگ بومی هر منطقه را به همراه داشته که معمولا با استفاده از مواد اولیه بومی و انجام قسمتی از مراحل اساسی تولید به کمک دست و ابزار دستی ساخته می شود و در هر واحد از آن ذوق هنری و خلاقیت فکری صنعتگر سازنده به نحوی تجلی یافته و همین عامل وجه تمایز این گونه محصولات، از مصنوعات مشابه ماشینی و کارخانه ای است.
استان خوزستان که م‍‍ه‍د تمدن و فرهنگ و با قدمت تاریخی، تنوع قومی، فرهنگی و سرزمینی، در زمینه ی صنایع دستی از تنوع و تکثر بسیار بالایی برخوردار بوده و داری 5 شهر ملی صنایع دستی: "شوشتر" به عنوان شهر ملی احرامی بافی، "رُفیع" شهر ملی بوریا بافی، "اندیکا" شهر ملی دست بافته‌های عشایری، "دزفول" شهر ملی کپوبافی و "اهواز" شهر ملی میناکاری طلا ، به ثبت رسیده اند و ۲ شهر"شادگان" در حصیر بافی و"ایذه" در زمینه گلیم بافی، جهت ثبت شهر ملی صنایع دستی در حال بررسی هستند و خوزستان پ‍ی‍وس‍ت‍ه بستر م‍ن‍‍اس‍ب‍‍ی جهت رش‍د و ش‍ک‍وف‍‍ای‍‍ی هنر و صنایع دستی در زمینه های مختلف به شمار آم‍ده و باید آن را در زمره ی یکی از قطب های اصلی صنایع دستی کشور و جهان دانست. از جمله دیگر صنایع دستی شاخص استان خوزستان می‌توان به: چوغابافی، عبابافی، خراطی، ورشوسازی، قالی بافی، نمدمالی و ... نام برد.
با توجه به دیدگاه های دکتر پزشکیان، رییس جمهور منتخب در خصوص توسعه ی همه جانبه کشور، گسترش ارتباطات سیاسی، تجاری و فرهنگی با همسایگان و دیگر کشورها و استفاده از ظرفیت گردشگری و اولویت صادرات غیر نفتی می توان این مهم را با توجه به موقعیت ژئوپولیتیکی استان، فرصتی برای "صنایع دستی استان خوزستان" دانست.
در سال های اخیر صنایع دستی استان خوزستان به دلیل نبود برنامه ریزی و سیاست گذاری کلان و عدم حمایت جدی دولت و بخش خصوصی، دچارتنش ها و نوسان های فراوان و مشکلات این صنعت منجر به بی انگیزگی تولیدکنندگان و فروشندگان صنایع دستی شده است و این صنعت به دلیل: عدم حمایت مناسب و بستر سازی لازم جهت حفظ و احیا، نبود آموزش های گسترده ی کاربردی، عدم سرمایه گذاری و نبود بازار داخلی و صادراتی، کمبود مواد اولیه و نیروی کارماهر، مشکلات مرتبط با شبکه توزیع و فروش، عدم بازاریابی و برند سازی، تاثیر مستقیم عدم توسعه گردشگری بر بازار صنایع دستی استان، از میان رفتن برخی از هنرمندان و هنرهای صنایع دستی، نبود موزه‌های تخصصی، نبود اتحادیه های قوی و فعال، فقدان کارگاه های مجهز و عدم ارایه خدمات تأمین اجتماعی و بیمه ی هنرمندان و صنعتگران و... با چالش ها و مشکلات عدیده ای روبروست و می طلبد که متولیان امر جهت تحقق اقتصاد مقاومتی و شعار سال "جهش تولید با مشارکت مردم" با برنامه ریزی منسجم، حمایت و شناسایی فرصت ها، زمینه سازی افزایش تولید، ایجاد کسب‌و‌کارهای جدید و توسعه صادرات و ارزآوری را ممکن و فرصت سوزی ننمایند و دیگر استان های رقیب در این زمینه، گوی سبقت را از صنعتگران استان نربایند و با استفاده از این قابلیت ایجاد افزایش درآمد صنعتگران و اشتغال را به خصوص در مناطق روستایی و محروم فراهم آورده و از مهاجرت بی رویه از روستاها جلوگیری نمایند.
نظرتان را درباره این مطلب بنویسید !
ارسال دیدگاه