به گزارش بامداد زاگرس آنلاین : غزل سیاحی فعال اجتماعی در یادداشتی نوشت :آلودگی هوا در خوزستان دیگر یک بحران گذرا نیست؛ معضلی ساختاری و مزمن است که ریشه در انباشت آلایندههای صنعتی، مدیریت نامتوازن آب و خاک، فرسایش تالابها و توسعه بیضابطه صنایع سنگین دارد. سالهاست که صنایع نفت، فولاد، پتروشیمی و نیروگاهها حجم انبوهی از گازها و ذرات آلاینده را بدون کنترل کافی وارد هوای منطقه میکنند؛ آسمانی که باید محل تنفس باشد، امروز به مخزن مواد سمی تبدیل شده است.
در چنین شرایطی، تعطیلیهای مکرر مدارس و ادارات تنها یک «مسکن کوتاهمدت» است؛ تصمیمی اضطراری که شاید یکی دو روز خطر را کم کند، اما هیچ نقشی در مهار ریشه آلودگی ندارد. نه انتشار گازهای صنعتی کم میشود، نه ریزگردها متوقف میشوند، و نه ساختار تولید آلایندهها اصلاح میگردد. نتیجه آن است که یک جامعه کامل در چرخهای بیپایان از تعطیلی، سردرگمی و عقبماندگی گرفتار شده است.
این تعطیلیها در بلندمدت آثار عمیق و نگرانکنندهای دارند همچون اسیب به کیفیت آموزش، هیچ نظام آموزشی با کلاسهای نیمهتعطیل رشد نمیکند. افت بهرهوری اقتصادیی و توقفهای مکرر، فعالیت کسبوکارها و خدمات شهری را مختل میکند.فشار روانی و استرس اجتماعی؛ مردم همیشه در حالت انتظار و بیثباتیاند.
کاهش جذابیت سرمایهگذاری و مهاجرت معکوس؛ خانوادهها امنیت زیستی را بر همهچیز مقدم میدانند.فرسایش تدریجی سلامت عمومی؛ حتی روزهای تعطیل، آلودگی هوا همچنان در بدن مردم رسوب میکند.
خوزستان نه با بستن درها، بلکه با باز کردن چشمها نجات مییابد. راهحل واقعی زمانی آغاز میشود که دولت و صنایع به جای «واکنشهای مقطعی»، به اصلاحات ساختاری و پایدار تن دهند:کنترل خروجی صنایع، نوسازی ناوگان حملونقل، احیای تالابها، توسعه پوشش گیاهی، انتشار عمومی و شفاف دادههای کیفیت هوا، و مقابله واقعی با کانونهای ریزگرد.تا زمانی که نگاه مقطعی جایگزین راهحل اصولی باشد، تعطیلیها نهتنها جان کسی را نجات نمیدهد، بلکه آیندهای خاکستریتر برای خوزستان رقم خواهد زد. این بحران با بستن درها حل نمیشود؛ با گشودن اراده برای تغییر حل میشود
نظرتان را درباره این مطلب بنویسید !
ارسال دیدگاه